dag 19
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul en Marijke
05 Juni 2009 | Frankrijk, Parijs
Dag negentien
Van Poitiers naar Joussee
Het is zes uur in de namiddag en voor mijn doen is dat heel vroeg om aan mijn stukje te beginnen. Ik zit onder het afdak van onze Chambre d´hote terwijl de regen voor ons uit de hemel neerdaalt. Wij zijn dus op tijd gestopt, denk ik nu want wij hebben het de hele dag droog gehouden.
Na een goede nachtrust en een eenvoudig ontbijt hebben wij afscheid genomen van onze zeer gespannen gastheer. Ons verblijf kwam allemaal een beetje ongelukkig uit omdat de gastvrouw in het ziekenhuis ligt en juist vanmorgen op dat moment werd geopereerd. Ondanks het feit dat de gastheer er niet over wilde praten bleek wel dat het niet goed zat, het was iets zeer ernstigs. Een gespannen sfeer dus. Afijn wij op pad. Vrij fris, ongeveer 17 graden en flinke wind schuin tegen + aantal flinke heuvels achter elkaar deed de gemiddelde snelheid aardig dalen. Maar wij hadden er alletwee weer zin in.
Na ongeveer 8 km werden wij ingehaald door ¨sjakie¨ (Marijke noemt hem zo omdat ze zijn naam niet gevraagd heeft) Sjakie reed op een racefiets met één tasje achterop dat onder zijn zadel vast zat. Hij was 30 mei vanuit Eemnes vertrokken en was nu na 7 dagen net zover als wij na 19 dagen. In de tas zaten alleen twee onderbroeken een T-shirt en een lange broek. Meer heb je niet nodig volgens Sjakie. (En daarmee heeft hij eigenlijk wel een punt!) Hij gaat eerst naar Santiago en rijdt dan door via Portugal, Cordoba naar Malaga, waar hij ieder jaar vakantie gaat houden. Dit doet hij al voor de vierde keer geloof ik.
Na 27 km even aan de koffie en daarna even naar de bakker en toen ik daar vandaan kwam passeerde net Hein, de fietser waar wij gisterenavond mee gepraat hadden. Hij fietste een tijdje met ons mee en was enigsinds gefrusteerd omdat hij in Poitiers bij drie kerken had geprobeerd een stempel te halen wat niet gelukt was. Aangezien hij sneller fietste ging hij vooruit. Op een gegeven moment weer pal tegen wind en dan vindt Marijke het prettig om vlak achter mij te blijven, een beetje uit de wind. Door een fractie van onoplettendheid raakte zij met haar voorwiel mijn achterwiel of tassen, ik weet het niet, maar in ieder geval maakte zij een flinke smak en lag aan de kant van de weg in het grind en gras. Wij reden redelijk hard dus zij schoof zelfs nog een eind door. Wij schrokken ons allebei dood. Knie flink beschadigd, hand beschadigd, elleboog en pijn in het hoofd. Gelukkig was er geen verkeer achter ons en waren er ook geen grote obstakels want anders was het nog veel erger geweest. De grote vraag was en is eigenlijk nog steeds is er niets gebroken. Wij zaten in ¨the middle of nowhere¨ en nergens iets van een levende ziel te bekennen. Eigenlijk had zij wat ijs voor haar hand nodig die flink pijn deed, maar vind dat maar eens ergens. En het erge was dat wij daar eigenlijk helemaal niet hadden moeten rijden want wij hadden een hele kleine afslag gemist. Eerst alles met water uit de bidons zo goed en zo kwaad mogelijk schoongespoeld, alles verder gecontroleerd, de fiets mankeerde gelukkig niets dus wij konden weer langzaam verder fietsen. Eerst weer de goede route zoeken en toen na 10 km even aan de kant van de weg zitten en wat eten en drinken en de eerstvolgende Chambre d´hote bellen 10 km verder. Die bleek helaas vol te zitten. Dan maar de eerstvolgende bellen weer 6 km verder, die bleek gelukkig plaats te hebben. Want hotelletjes zijn hier al helemaal niet.
Ondertussen had ik mijn Ortliebtas gevuld met de anderhalve liter water uit mijn grote ¨Evian¨ waterfles en zo kon Marijke zittend in het gras toch haar hand een tijdje afkoelen
Na onze drinkyoghurt + stokbrood met camembert + bananen als lunch gingen wij weer rustigaan verder. In de volgende plaats was weer alles dicht, geen barretje of winkel was open. Wel kwamen wij daar Hein weer tegen, die bleek ook net als wij op dezelfde plaats verkeerd gereden te zijn.
Nou dan de laatste 6 kilometers maar naar de Chambre d´hote. Aldaar aangekomen stond de eigenaresse ons al op te wachten en vroeg of het goed was als wij nog één km verder wilden rijden want daar had zij een huisje en konden wij in, want in haar Chambre d´hote in het dorp had zij geen plaats meer. Zo gezegd zo gedaan. Zij reed ons voor en nu zitten wij in een soort kleine bungalow vlak naast haar huis. Marijke met haar linkerhand in de OrtlieBtas met koud water en ijsblokjes Af en toe ijsblokjes op haar knie en wat zalf erop en en ondertussen blijft het onophoudelijk regenen. Zodadelijk gaan wij eten bij de eigenaresse in het huis hiernaast, want zij had aangeboden dat zij wel wat voor ons klaar wilde maken.
Een hartelijk pelgrimsgroet
Paul
Van Poitiers naar Joussee
Het is zes uur in de namiddag en voor mijn doen is dat heel vroeg om aan mijn stukje te beginnen. Ik zit onder het afdak van onze Chambre d´hote terwijl de regen voor ons uit de hemel neerdaalt. Wij zijn dus op tijd gestopt, denk ik nu want wij hebben het de hele dag droog gehouden.
Na een goede nachtrust en een eenvoudig ontbijt hebben wij afscheid genomen van onze zeer gespannen gastheer. Ons verblijf kwam allemaal een beetje ongelukkig uit omdat de gastvrouw in het ziekenhuis ligt en juist vanmorgen op dat moment werd geopereerd. Ondanks het feit dat de gastheer er niet over wilde praten bleek wel dat het niet goed zat, het was iets zeer ernstigs. Een gespannen sfeer dus. Afijn wij op pad. Vrij fris, ongeveer 17 graden en flinke wind schuin tegen + aantal flinke heuvels achter elkaar deed de gemiddelde snelheid aardig dalen. Maar wij hadden er alletwee weer zin in.
Na ongeveer 8 km werden wij ingehaald door ¨sjakie¨ (Marijke noemt hem zo omdat ze zijn naam niet gevraagd heeft) Sjakie reed op een racefiets met één tasje achterop dat onder zijn zadel vast zat. Hij was 30 mei vanuit Eemnes vertrokken en was nu na 7 dagen net zover als wij na 19 dagen. In de tas zaten alleen twee onderbroeken een T-shirt en een lange broek. Meer heb je niet nodig volgens Sjakie. (En daarmee heeft hij eigenlijk wel een punt!) Hij gaat eerst naar Santiago en rijdt dan door via Portugal, Cordoba naar Malaga, waar hij ieder jaar vakantie gaat houden. Dit doet hij al voor de vierde keer geloof ik.
Na 27 km even aan de koffie en daarna even naar de bakker en toen ik daar vandaan kwam passeerde net Hein, de fietser waar wij gisterenavond mee gepraat hadden. Hij fietste een tijdje met ons mee en was enigsinds gefrusteerd omdat hij in Poitiers bij drie kerken had geprobeerd een stempel te halen wat niet gelukt was. Aangezien hij sneller fietste ging hij vooruit. Op een gegeven moment weer pal tegen wind en dan vindt Marijke het prettig om vlak achter mij te blijven, een beetje uit de wind. Door een fractie van onoplettendheid raakte zij met haar voorwiel mijn achterwiel of tassen, ik weet het niet, maar in ieder geval maakte zij een flinke smak en lag aan de kant van de weg in het grind en gras. Wij reden redelijk hard dus zij schoof zelfs nog een eind door. Wij schrokken ons allebei dood. Knie flink beschadigd, hand beschadigd, elleboog en pijn in het hoofd. Gelukkig was er geen verkeer achter ons en waren er ook geen grote obstakels want anders was het nog veel erger geweest. De grote vraag was en is eigenlijk nog steeds is er niets gebroken. Wij zaten in ¨the middle of nowhere¨ en nergens iets van een levende ziel te bekennen. Eigenlijk had zij wat ijs voor haar hand nodig die flink pijn deed, maar vind dat maar eens ergens. En het erge was dat wij daar eigenlijk helemaal niet hadden moeten rijden want wij hadden een hele kleine afslag gemist. Eerst alles met water uit de bidons zo goed en zo kwaad mogelijk schoongespoeld, alles verder gecontroleerd, de fiets mankeerde gelukkig niets dus wij konden weer langzaam verder fietsen. Eerst weer de goede route zoeken en toen na 10 km even aan de kant van de weg zitten en wat eten en drinken en de eerstvolgende Chambre d´hote bellen 10 km verder. Die bleek helaas vol te zitten. Dan maar de eerstvolgende bellen weer 6 km verder, die bleek gelukkig plaats te hebben. Want hotelletjes zijn hier al helemaal niet.
Ondertussen had ik mijn Ortliebtas gevuld met de anderhalve liter water uit mijn grote ¨Evian¨ waterfles en zo kon Marijke zittend in het gras toch haar hand een tijdje afkoelen
Na onze drinkyoghurt + stokbrood met camembert + bananen als lunch gingen wij weer rustigaan verder. In de volgende plaats was weer alles dicht, geen barretje of winkel was open. Wel kwamen wij daar Hein weer tegen, die bleek ook net als wij op dezelfde plaats verkeerd gereden te zijn.
Nou dan de laatste 6 kilometers maar naar de Chambre d´hote. Aldaar aangekomen stond de eigenaresse ons al op te wachten en vroeg of het goed was als wij nog één km verder wilden rijden want daar had zij een huisje en konden wij in, want in haar Chambre d´hote in het dorp had zij geen plaats meer. Zo gezegd zo gedaan. Zij reed ons voor en nu zitten wij in een soort kleine bungalow vlak naast haar huis. Marijke met haar linkerhand in de OrtlieBtas met koud water en ijsblokjes Af en toe ijsblokjes op haar knie en wat zalf erop en en ondertussen blijft het onophoudelijk regenen. Zodadelijk gaan wij eten bij de eigenaresse in het huis hiernaast, want zij had aangeboden dat zij wel wat voor ons klaar wilde maken.
Een hartelijk pelgrimsgroet
Paul
-
05 Juni 2009 - 18:00
Riet:
Wat een pech zo n val.Ik hoop dat een beetje rust de wonden goed zal doen en dat je de reis niet hoeft af te blazen.Sterkte ermee Marijke. -
05 Juni 2009 - 18:01
Hans En Marjoeke:
Nou zeg, dat is toch pech hebben. Vervelend. Hopelijk valt de napijn mee en ondervind je hier verder tijdens het fietsen niet al te veel hinder van.
Wel schrikken zeg.
Wij vinden jullie wel een stoer dapper stel hoor.
Groetjes
H&M -
05 Juni 2009 - 18:51
Wil En Koos:
Wij hebben zojuist verslag 19 gelezen met de valpartij. Niet leuk,maar dat hoort er allemaal bij. Als je thuis blijft zitten maak je dit niet mee.Misschien kom je onderweg St Christoffel nog tegen. Die zorgt er voor dat dit niet meer gebeurt.
Bovendien is dit een voorval om later te vertellen als je weer thuis bent.
Spoedig herstel gewenst met de wens dat je evengoed verder kunt fietsen.
Bon voyage en veel groeten uit Hoorn.
-
05 Juni 2009 - 22:02
Anja En Fred:
Tjeutje wat krijgen wij nou?Blij dat het weer wat meer onder controle lijkt te zijn. Af en toe denk en lees ik dat Frans land een leeg land is: geen water, ijsklontjes, support. (geen koffie of iets te koop) Maar de fietsrijders gaan wel door. Hoop dat jij goed geslapen hebt Marijke om straks weer door-te-starten. Paul neem de tijd, zorg goed. En is het niet zo dat wielrenners altijd weer snel genezen?? Go on, jullie zijn al meer dan 1000 km aan het wiel en rennen!groet van anja en fred -
28 Maart 2011 - 13:42
Bernhard:
Sjakie gaat dit jaar weer hij heeft zijn twee onderbroeken gewassen en is er helemaal klaar voor,Sjakie heet Bernhard ben 67 jaar en geniet enorm van de tocht .Ik vertrek 4juli. Zie ik jullie onderweg?
Mvg Bernhard Groen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
