Dag 40
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul en Marijke
26 Juni 2009 | Spanje, Samos
Dag Veertig
Van Villafranca del Bierzo naar Samos
Na een rustige nacht waren wij er helemaal klaar voor. Yoghurt in onze maag, Laat die berg maar komen, ik lust je rauw!. Misschien hadden wij dat niet zo brutaal moeten zeggen, want dat hebben wij geweten. Bij elkaar was het ruim 30 kilometer klimmen voordat wij om een uur of twaalf aan de defintieve afdaling konden beginnen. Het begon heel vriendelijk geleidelijk met 3% de eerste 10 km. (dat noemen wij ook nog geen klimmen) Maar daarna begon het serieuze werk, 7 tot 10 en af en toe even 12 % Dat was werken zeg. Op een gegeven moment ging de knie van Marijke weer zo op te spelen dat zij stukken moest gaan lopen. Ik heb toen maar weer een tas van haar overgenomen, zodat zij met één tas naar boven kon komen. Na de koffie op 1100 meter ging het een stuk beter, maar werd het wel vreselijk koud, nat en winderig. Wij zaten weer helemaal in de wolken (net als in de Pyreneeën). Met een extra trui aan had ik 6 lagen over elkaar heen aan. En ik had het nog koud. Maar goed de Cebreiro van 1300 meter werd ook bedwongen. Een foto in de zware mist was het bewijs. Net toen wij daar stonden stopte er een auto met Frans van den Berg en Louis bij ons. Zijn autothermometer gaf 9 graden aan zei hij. Even een foto van ons samen en vlug weer verder. Zij vertelden nog wel dat wij op kop lagen en dat er nog veel achter ons aan kwamen, maar dat kwam vooral omdat wij weer vroeg gestart waren.
Het kenmerk van de berg van vandaag was, dat hij meerdere toppen had. Dus eerst 1300 meter, dan weer even omlaag naar 1200 meter en dan weer naar 1335 meter. en zo ging dat nog even door, vandaar 30 km klimmen. Ik ben ontzettend trots op Marijke dat zij dit voor elkaar krijgt want het zijn vrijwel alleen mannen die je dat ziet doen, ook de Spanjaarden en je ziet er heel veel, zelfs met veel minder bagage, lopend de berg op gaan met de fiets aan de hand. Op de top van 1335 meter was een klein simpel barretje open dat vol zat met Camino wandelaars. Het leek daar een beetje op een simpel barretje op de top van een berg tijdens de wintersport. iedereen zat zich te warmen en natte kleren te drogen en er moest vooral wat simpel eten gegeten worden zoals een stuk brood met eenvoudig beleg. Jammer dat wij op dat moment weer niets van de mooie omgeving konden zien want alles zat weer potdicht. En ik heb het in tijden niet zo koud gehad, vooral tijdens de afdaling die na nog twee andere toppen volgde. Met kramp in de vingers van het vele remmen kwamen wij uiteindelijk weer in de bewoonde wereld aan op 665 meter. In dit dorpje was een cafe restaurant waar wij wat konden eten. Wij wilden alletwee alleen maar calorieën, dus spaghetti o.i.d. Wij waren helemaal leeg van alle inspanning. Dus een menu besteld met spaghetti en wat vis. Maar daar kwam ook een hele fles wijn bij. Op zich smaakte dat wel maar wij moesten nog wel verder. Het was maar goed dat het maar 10 km was en het meeste een beetje afdalen want wij waren allebei gesloopt. Na 65 km konden wij in het dorpje Samos (niet te verwarren met het griekse eiland) stoppen bij het Hotel waar ik dit nu zit te typen. Een hele vriendelijke prijs en een prachtige kamer, (daar kan geen refugio tegenop Henk) Na de gebruikelijke douche en het slaapje (Althans ik slaap niet ik ben even in hogere sferen) konden wij weer even het stadje in. Dit stadje heeft een monsterachtig groot klooster. Het klooster beslaat de helft van het dorp. Het was te bezichtigen en dat hebben wij gedaan onder de dwingende leiding van een gids die alleen maar Spaans wilde praten, hoewel zij de Engelse taal goed beheerste. Niet echt indrukwekkend.
Toen wij net uit de rondleiding kwamen stonden wij even langs de kant van de weg en daar kwamen Ronald en Nico aanfietsen. Na 90 km waren die ook wel toe aan een goed bed en wij hebben ze naar ons hotel verwezen. Daarna was er om 19.30 uur nog een viering in de kerk van het klooster. Ik dacht een vespers met mooi gezang. Maar toen wij daar eenmaal binnen zaten bleek het een heilige mis te zijn met zang van een aantal mionniken die absoluut niet konden zingen, met name de priester die voorging had zo´n vreselijke stem dat ik eigenlijk voortijdig de kerk wilde verlaten. Maar goed toch niet gedaan en de hele mis inclusief communie uitgezeten, ook dat hoort bij de Camino.
Ik hoop dat de heilige mis in Santiago de Compostella mooier is.
daar zitten wij nu nog 155 km vandaan. normaal gesproken is dat nog twee dagen maar er zitten nog zoveel venijnige klimmetjes in dat ik het niet zeker weet. En volgens de strenge regels om het Compostelaat te verkrijgen mogen wij nu geen rustdag meer inlassen. Dus: Wij zullen doorgaan...
Als het goed is zijn Henk en Hetty vandaag in Santiago aangekomen. Mogelijk dat wij ze daar nog zien.
Een hartelijk (en inmiddels al gezegende) pelgrimsgroet
Paul
Van Villafranca del Bierzo naar Samos
Na een rustige nacht waren wij er helemaal klaar voor. Yoghurt in onze maag, Laat die berg maar komen, ik lust je rauw!. Misschien hadden wij dat niet zo brutaal moeten zeggen, want dat hebben wij geweten. Bij elkaar was het ruim 30 kilometer klimmen voordat wij om een uur of twaalf aan de defintieve afdaling konden beginnen. Het begon heel vriendelijk geleidelijk met 3% de eerste 10 km. (dat noemen wij ook nog geen klimmen) Maar daarna begon het serieuze werk, 7 tot 10 en af en toe even 12 % Dat was werken zeg. Op een gegeven moment ging de knie van Marijke weer zo op te spelen dat zij stukken moest gaan lopen. Ik heb toen maar weer een tas van haar overgenomen, zodat zij met één tas naar boven kon komen. Na de koffie op 1100 meter ging het een stuk beter, maar werd het wel vreselijk koud, nat en winderig. Wij zaten weer helemaal in de wolken (net als in de Pyreneeën). Met een extra trui aan had ik 6 lagen over elkaar heen aan. En ik had het nog koud. Maar goed de Cebreiro van 1300 meter werd ook bedwongen. Een foto in de zware mist was het bewijs. Net toen wij daar stonden stopte er een auto met Frans van den Berg en Louis bij ons. Zijn autothermometer gaf 9 graden aan zei hij. Even een foto van ons samen en vlug weer verder. Zij vertelden nog wel dat wij op kop lagen en dat er nog veel achter ons aan kwamen, maar dat kwam vooral omdat wij weer vroeg gestart waren.
Het kenmerk van de berg van vandaag was, dat hij meerdere toppen had. Dus eerst 1300 meter, dan weer even omlaag naar 1200 meter en dan weer naar 1335 meter. en zo ging dat nog even door, vandaar 30 km klimmen. Ik ben ontzettend trots op Marijke dat zij dit voor elkaar krijgt want het zijn vrijwel alleen mannen die je dat ziet doen, ook de Spanjaarden en je ziet er heel veel, zelfs met veel minder bagage, lopend de berg op gaan met de fiets aan de hand. Op de top van 1335 meter was een klein simpel barretje open dat vol zat met Camino wandelaars. Het leek daar een beetje op een simpel barretje op de top van een berg tijdens de wintersport. iedereen zat zich te warmen en natte kleren te drogen en er moest vooral wat simpel eten gegeten worden zoals een stuk brood met eenvoudig beleg. Jammer dat wij op dat moment weer niets van de mooie omgeving konden zien want alles zat weer potdicht. En ik heb het in tijden niet zo koud gehad, vooral tijdens de afdaling die na nog twee andere toppen volgde. Met kramp in de vingers van het vele remmen kwamen wij uiteindelijk weer in de bewoonde wereld aan op 665 meter. In dit dorpje was een cafe restaurant waar wij wat konden eten. Wij wilden alletwee alleen maar calorieën, dus spaghetti o.i.d. Wij waren helemaal leeg van alle inspanning. Dus een menu besteld met spaghetti en wat vis. Maar daar kwam ook een hele fles wijn bij. Op zich smaakte dat wel maar wij moesten nog wel verder. Het was maar goed dat het maar 10 km was en het meeste een beetje afdalen want wij waren allebei gesloopt. Na 65 km konden wij in het dorpje Samos (niet te verwarren met het griekse eiland) stoppen bij het Hotel waar ik dit nu zit te typen. Een hele vriendelijke prijs en een prachtige kamer, (daar kan geen refugio tegenop Henk) Na de gebruikelijke douche en het slaapje (Althans ik slaap niet ik ben even in hogere sferen) konden wij weer even het stadje in. Dit stadje heeft een monsterachtig groot klooster. Het klooster beslaat de helft van het dorp. Het was te bezichtigen en dat hebben wij gedaan onder de dwingende leiding van een gids die alleen maar Spaans wilde praten, hoewel zij de Engelse taal goed beheerste. Niet echt indrukwekkend.
Toen wij net uit de rondleiding kwamen stonden wij even langs de kant van de weg en daar kwamen Ronald en Nico aanfietsen. Na 90 km waren die ook wel toe aan een goed bed en wij hebben ze naar ons hotel verwezen. Daarna was er om 19.30 uur nog een viering in de kerk van het klooster. Ik dacht een vespers met mooi gezang. Maar toen wij daar eenmaal binnen zaten bleek het een heilige mis te zijn met zang van een aantal mionniken die absoluut niet konden zingen, met name de priester die voorging had zo´n vreselijke stem dat ik eigenlijk voortijdig de kerk wilde verlaten. Maar goed toch niet gedaan en de hele mis inclusief communie uitgezeten, ook dat hoort bij de Camino.
Ik hoop dat de heilige mis in Santiago de Compostella mooier is.
daar zitten wij nu nog 155 km vandaan. normaal gesproken is dat nog twee dagen maar er zitten nog zoveel venijnige klimmetjes in dat ik het niet zeker weet. En volgens de strenge regels om het Compostelaat te verkrijgen mogen wij nu geen rustdag meer inlassen. Dus: Wij zullen doorgaan...
Als het goed is zijn Henk en Hetty vandaag in Santiago aangekomen. Mogelijk dat wij ze daar nog zien.
Een hartelijk (en inmiddels al gezegende) pelgrimsgroet
Paul
-
26 Juni 2009 - 20:42
Anja En Fred:
Biertje(s)????!! of de communie. Wel een beetje heiligheid zo in een mis! Jij zat toch vroeger op een koor Paul? Kon je ze niet even bijsturen!! Kleine troost, wij denken elke dag aan jullie maar dan in een zwoele 25 graden (sorry maar het is wel zo!) En dan nu doorgaan doorgaan toch in het stempellokaal (doe ze de groeten, ze kennen mij nog wel van 8 jaar geleden denk ik (of hoop ik dat?) Bon Camino, yassas. (Toppie voor al die toppen en prestaties). Bewondering van anja en fred -
26 Juni 2009 - 21:18
Hans En Marjoeke:
Dag veertig! Net veertig dagen vasten! Yoghurt is dagelijkse korst en koolhydraten komen ook aan bod. Marijke wat hebben wij een respect voor jouw doorzettingsvermogen! Buiten kijf dat jullie het gaan halen en en dat binnen zes weken! Fantastisch en wat hebben jullie ontzettend veel beleefd. Aan de horizon schittert het zoet van de voldoening pelgrims!
Nog "slechts" 155 km te gaan, een peulenschilletje als je terugblikt. Op naar de eindstreep!
Hartelijke groet -
26 Juni 2009 - 21:22
Riet / Aad:
Een grote pluim op jullie hoed,dat je al die klimmen hebt voltooid.
we zagen het al op de kaart gisteren: dat wordt stoempen en dan die kou, terwijl wij hier schitterend weer hebben.En wat een strenge regels voor de pelgrim: geen rustdag meer.
Maar de heilige einder lonkt.
We zullen jullie laatste verslagen node missen. want wij gaan morgen met An op vakantie.
Fietsen in de IJselstreek en Munsterland in DSL. Lekker vlak.
Zet hem op de laatste 150 km.
groeten -
26 Juni 2009 - 21:30
Floris:
Net als vorige keer krijg ik de indruk dat naarmate de reis vordert, de 'beauty" van de omgeving+infrastructuur achteruit gaat (Spanje).
Gelullig dat er een hoop leuke lotgenoten zijn.
En btw: een tasje voor de dame dragen is een mannelijke verplichting;)
Tom (Tom) gaat bijna zeggen: "bestemming bereikt" dus ga zo door! -
27 Juni 2009 - 10:18
Maartje:
Jeetje wat gaat dat snel zeg, over een dag of 3 al in Santiago.. echt geweldig wat een doorzetters jullie zijn! Ik hoop nog even op wat aangename fietsmomentjes (met een beetje lekker weer en uitzicht en wat minder stijle hellingen!) Nu alleen nog die sobere nacht in een refugio en je kunt de rest van je leven zondigen HAHAHA ;-))
DIKKE KUS Maartje -
27 Juni 2009 - 18:46
Ans:
Hallo kanjers
Vanuit mijn hangmat op het IJmuiderstrand stuur ik dit berichtje. Tjonge Tjonge waar halen jullie de kracht vandaan? Toppie hoor. Komt vast van boven,mar dan toch zul je het beneden moeten doen. geweldig dikke kus
Groetjes van Rosanne want die ligt naast mij.
Dikke kus Ans en Rosanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
