Dag 21

Dag eenentwintig,
Van Joussee naar Valance
Vanmorgen werden wij zowaar met een zonnetje wakker. Onze gastvrouw had al vroeg brood neergelegd onder het afdak met een briefje erbij, dat zij pas na tien uur terug zou zijn en als wij eerder weg wilden gaan konden wij dat gerust doen en konden wij het geld voor de overnachting gewoon op tafel neerleggen. Zo gezegd zo gedaan. Marijke had een goede nacht gemaakt met veel minder pijn en had zelf ook wel weer zin om een stuk te fietsen. Wij hadden nog eitjes van gisteren om te koken en wat jam dus het ontbijt zat wel goed.
Ik vertelde gisteren al dat het huisje in een dal lag. Dat betekende o.a. twee dingen, Ten eerste moesten wij gisterenavond 500 meter het dal uit lopen om met onze telefoons überhaubt contact met de buitenwereld te krijgen en een paar SMS- jes te versturen. Ten tweede moesten wij vanmorgen met onze fietsen 200 meter een stijle helling van ¨17 %¨ (echt gemeten) op om weg te komen uit dit oord. Dus heb ik eerst de volbepakte fiets van Marijke naar boven geduwd en daarna mijn eigen volbepakte fiets. En dat is loodzwaar. Daarna konden wij pas aan de tocht van vandaag beginnen. Wij hadden niet een echt plan voor vandaag. In verband met het wisselende weer en de gezondheid van Marijke wilden wij het van de omstandigheden af laten hangen. Met Marijke ging het vandaag prima. Het viel haar alles mee, maar het weer was zeer wisselvallig. Zon, wolken, kou (15graden) regen maar vooral veel wind (kracht 5) en met name vanuit het zuid-westen, de richting waar wij naar toe rijden. Dus dat was aardig aanploeteren. Met name omdat het parcours vandaag veel klimmetjes bevatte. Vorige week zondag was het mooi weer en zagen wij niemand op straat, nu was het slecht weer en zagen wij nog minder mensen op straat.
Om een uur of een passeerden wij een enig pitoresk dorpje waar er twee restaurantjes waren. Alletwee de restaurantjes waren volledig volgeboekt met eters voor de lunch. Maar gezien onze ervaring in Frankrijk dat op zondag ´s avonds echt alles dicht is wilden wij toch wel graag wat eten. Iedereen die zonder reservering wilde komen eten werd weggestuurd maar voor twee doorweekte pelgrims maakte een van de restaurantjes een uitzondering en mochten wij toch komen lunchen. En het was nog heel lekker ook. Met als dessert een stempel in ons paspoort.
Vijftien km verder was onze Chambre d´hote. Een heel groot huis met een miniscuul klein briefje op de deur dat dit de plaats is die wij zochten. Na twee keer bellen doet een oudere dame open en laat ons binnen op een grote binnenplaats. Daarna laat zij onze kamer zien. Wij mogen kiezen! Beide kamers zijn weliswaar groot maar zonder enige vorm van luxe. Het zijn grote kamers in een negentiende eeuwse boerderij. Alles van die grote stenen waaruit de huizen hier vaak gebouwd zijn. Een paar bedden uit het jaar 0 en Marijke is er niet zeker van of de lakens wel schoon zijn, Er zijn in ieder geval, na inspectie, geen vlooien te zien. De douche en wc zijn verderop in het gebouw en met name de douche stamt zeker uit de vijftiger jaren. Net als veel andere spullen in dit huis.
Om half zes arriveert nog een Nederlands echtpaar. Om zeven uur worden wij voor het diner verwacht in een soort opkamer in het huis. Tijdens een heel eenvoudige maaltijd van een kleine salade, gevolgd door wat witte pasta met wat worstjes. kijken wij rond in de kamer die helemaal vol staat met foto´s en vooral tietallen overwinningsbekers. Deze blijken van haar overleden man te zijn die hardloper was.
Het andere echtpaar komt uit Eersel en doet een stuk van de Santiago route tot de pyreneeën en gaat dan richting middelandse zee om via oost Frankrijk weer naar Nederland terug te fietsen. Zij fietsen gemiddeld 100 km per dag en geven zich geen tijd voor een rustdag.

Dat was het dan weer voor vandaag, ik hoop dat morgen de wind wat minder is dan kunnen wij misschien morgen Aubeterre sur Drome halen. Daar logeerde ik 6 jaar geleden bij een alleraardigste Nederlandse Notaris in ruste. Ik ben benieuwd of die er nog is.

Een hartelijke pelgrimsgroet
Paul