Dag 25

Dag vijf en twintig
Van Saint Emilion naar Moustey
Heel ongebruikelijk dat ik nu om twaalf uur ´s middags een stukje zit te schrijven. Maar de reden wordt wel duidelijk.
Gisterenmorgen na een nacht met veel regen en vreemde vogelgeluiden buiten en een wat pover ontbijt weer met z´n vieren gestart aan de nieuwe dag. Eigenlijk de hele ochtend weer een egaal grijze lucht en miezerregen. Het zag er ook vandaag naar uit dat het niet meer goed zou komen met het weer. Wij hadden daardoor alle vier geen zin om St. Emilion in te gaan met deze regen. Daar gaan wij ooit met de auto nog wel eens naar toe. Na een hartelijk afscheid van Henk en Hetty, fietsten zij wat harder door dus opnieuw een ¨Bon Camino¨. Na 15km kwamen wij een tegemoetkomende fietser tegen die een rondje Frankrijk deed. Dus via de oostkant naar het zuiden dan aan de noorkant van de Pyreneeën naar het westen en via onze route dan weer naar Nederland terug. Net toen wij met hem stonden te praten kwamen Henk en Hetty weer aan fietsen. Die waren verkeerd gereden en hadden 6 km omgefietst. Weer even gelachen natuurlijk. Samen even verder in Cadilac koffie gedronken en wij zijn daar gaan lunchen omdat alle winkels al dicht waren. Zij reden gelijk door. Na een simpele lunch fietsten wij vanaf daar Les Landes in. Voor de mensen die daar nog nooit geweest zijn. les landes bestaat uit één groot dennenbos met lange kaarsrechte wegen, maar dan wel een paar honderd kilometer lang en breed. Een voordeel het is helemaal vlak. Volgens ons kunnen ze dit deel van Frankrijk het beste afscheiden van de rest van Frankrijk en er een groot strafkamp van maken. Frankrijk mist er niets aan. De criminelen zitten hier volgens mij al genoeg. Het is af en toe eng om hier in die eenzame uitgestrektheid te fietsen, helemaal als je alleen bent Af en toe kom je een klein gehucht tegen met een paar huizen.
Een groot voordeel, omdat het allemaal vlak is maak je heel wat kilometers. En zowaar het weer begon op te knappen. Dus jassen uit en zonnebrillen op. Na 30 km komen wij bij weer een klein gehucht, zitten daar Henk en Hetty op het terras samen met nog twee Nederlanders. Dit blijken Jan en Trudy te zijn uit Oost Graftdijk. Als ik ook wat wil bestellen zegt zij: ¨Ik trakteer¨ blijken zij vandaag 40 jaar getrouwd te zijn. Dus marijke ging midden op straat het ¨Lang zal ze leven¨ inzetten en iedereen meezingen.
Hele leuke mensen die het net als wij heel rustig aan doen. Zij zijn 15 mei uit Oost Graftdijk vertrokken en hebben ook geen deadline. Heerlijk relaxed.
Na een half uurtje bijkletsen stapten ook wij weer op, Hetty en Henk waren al weg. Intussen stond er al 75 km op de teller, dus even een slaapplaats zoeken. Dat was echter niet zo eenvoudig. in de plaats waar wij waren bleek niets te zijn. En de eerstvolgende slaapplaatsen waren volgens onze gegeven in Moustey 20 km verder. Bellen daarnaar toe leverde niets op, dus toch de gok maar wagen en gewoon fietsen. Dat zou dan wel ruim 95 km worden vandaag. Maar het ging goed en om 6 uur reden wij het terrein op waar ik 6 jaar geleden in een heel leuk klein huisje (gites) had gezeten op een terrein waar de paarden zo los liepen. Vlak naast dat huisje staan nu 4 wigwam tenten. Uit een van die tenten komt een man gekropen, ¨Henk¨ Lachen natuurlijk, alsof je nooit van elkaar afkomt. Hetty komt even later lachend uit de douche vandaan. Ik heb nog hevig geprobeerd bij degene die de bedden aan het opmaken was of ik in ¨mijn huisje¨ kon maar dat ging niet want alles was bezet. De enige mogelijkheid was ook in een van de wigwams. Zij zou er dan twee bedden (matrassen) in klaarmaken en lakens en dekbedden verzorgen. Zo gezegd zo gedaan. Op het terrein staat een klein gebouwtje met een keukentje, een tafel met stoelen en twee douches. Naast het gebouwtje staat een klein hokje dat is het toilet. Maar dan een echte poepdoos zonder waterspoeling. Als je gedaan hebt wat je moet doen staat er een grote ton met een soort zaagsel en dat moet je er dan overheen strooien. Een giller natuurlijk.
Bij gebrek aan een alternatief besluiten wij te blijven. Henk en ik gaan nog even naar het dorp 1,5 km verderop om wat in te kopen en te kijken of daar een restaurantje is. Dat lukt allebei. Met een paar biertjes en wat wijn keren wij terug en na een douche gaan wij later in het dorp eten. Helaas is het restaurant van de Nederlander vanavond gesloten. Wel allevier even een foto gemaakt van de zuil die aangeeft dat wij hier precies 1000 km vóór Santiago de Compostella zitten. Aangezien wij nu 1515 km op de teller hebben staan zitten wij ruim over de de helft.
Maar het is wel zo dat vanaf de pyreneeën het zwaarste gedeelte nog moet komen.
Gezien het feit dat ik dit nu midden op de dag type blijkt dat wij hier een dagje zijn blijven hangen. Maar daarover meer in mijn volgende stukje. Gisterenavond kon ik namelijk in het donker in onze Wigwam niets meer schrijven

Een hartelijke (kampeerders) pelgrimgroet,

Paul