Dag 9

Dag negen
Van Cambrai naar Saint Quentin
Regen, wind en modder, dat zijn de kenmerken van deze dag.
Wij gingen zonder ontbijt uit het hotel vandaan, want een stokbroodje met jam + een kopje thee voor 9,= vinden wij wat teveel van het goede. Dan maar even langs een bakker. Vannacht heeft het hevig geonweerd met heftige windvlagen daarbij waardoor ik dacht dat er van fietsen vandaag al helemaal niets zou komen. Maar vanmorgen viel het mee en dus gingen wij met een nuchtere maag in regenkleding eerst naar de telefoonwinkel om mijn nieuwe simkaart te laten werken. Dat lukte wel, maar niet dankzij, maar ondanks de mensen in de telefoonwinkel, die geen van allen (ongeveer 10 stuks) een woord engels spraken.
Na 15 kilometer in de zachte regen gereden te hebben kwamen wij op een buitenweg een bord tegen: ¨Route Barree¨ (opgebroken weg) nou kom je die zo vaak tegen en ik heb dan de gewoonte die dan maar niet gezien te hebben, want meestal valt het mee met de fiets. Het moet gezegd, Marijke was het niet eens met deze beslissing. Na ongeveer 1 km bleek het echt mis te zijn. Ze waren met een viaduct bezig er was werkelijk geen enkele mogelijkheid om aan de modder te ontkomen. Het geheel was niet meer dan 150 meter, maar wij konden lopende naast de fietsen zelfs de fietsen nauwelijks meer vooruit krijgen omdat die zich helemaal vastzogen in de blubber, van de hele nacht regen. De blubber zat werkelijk overal, op de tassen, onder de tassen, spatborden, remblokjes, versnelling, echt overal. Ik denk vier kilo modder per fiets.
Om nog maar te zwijgen van onze schoenen (witte van Marijke) en regenbroeken. Hoe zeer de situatie eigenlijk ook heel komisch was konden wij er toch niet om lachen. Met een ijzeren staafje heb ik zoveel mogelijk troep verwijderd, eerst van Marijke haar fiets en later van mijn fiets. Intussen ging Marijke alvast verder omdat ik meestal toch sneller fiets. Maar ik was nog zo lang bezig dat ik haar later niet meer kon vinden. Op een gegeven moment ben ik kennelijk verkeerd gereden en zij had de goede weg, maar op haar weg kwam nog een heel stuk dat helemaal onder water stond, dus moest zij door het weiland en snel haar tassen eraf halen omdat die anders helemaal nat waren geworden. Op een gegeven moment ben ik maar een stuk terug gereden toen ik in de gaten kreeg dat ik de verkeerde weg had gehad. En precies voor de abdij van Vaucelles hebben wij elkaar weer gevonden. Maar ook daarna was het naar weer om te fietsen. Koud, ongeveer 13 graden, felle wind tegen en de meeste tijd buien. Daarbij komt dat het franse platte land volkomen uitgestorven is en dat er vrijwel nergens een winkeltje of een kroegje te vinden is. Uiteindelijk hebben wij in een tent op een camping een kopje koffie gedronken en wat drinkyoghurt genomen die Marijke vanmorgen had ingekocht. Even vererop zag Marijke bij een boerderij /werkplaats een tuinslang hangen en vroeg aan de aanwezigen mensen of wij die mochten gebruiken. Daarmee hebben wij onszelf, de schoenen, regenkleding, + de fietsen en fietstassen helemaal schoongespoten. Alles zijknat natuurlijk maar wel schoon. Een paar kilometer verder stonden drie Nederlandse dames, die ik al eerder gezien had, even uit te rusten. Deze hadden de zelfde stommiteit uitgehaald en zaten ook onder de modder. Terwijl wij met hen een praatje aan het maken waren kwam er nog een stel aanfietsen, ook onder de blubber, zelfde verhaal. Wij hadden allemaal hetzelfde idee; meestal valt het wel mee. Wij hebben allemaal gegokt en verloren. Met z´n zevenen even ervaringen uitgewisseld over het fietsen naar Santiago de Compostella en daarbij ook wel wat gelachen om al die troep.
Even later afzonderlijk weer op pad en bij een tweede Route Barree gingen wij keurig allemaal de aangewezen omweg maken. De route van vandaag was flink heuvelachtig, dus dat is af en toe stevig klimmen. Maar goed, wij hebben Saint Quentin op tijd gehaald. Het centrum van deze stad ligt op een flinke heuvel met een behoorlijk stijgingspercentage in de stad. En daar in dat centrum bevindt zich het toeristenburo waar men de Hotels en Chambre d´hotes weet te vinden. Dus op het eind van de dag toch nog even flink klimmen. Gelukkig was ons hotel vlak bij het VVV en konden wij alle natte troep gaan uithangen en zonodig nog even uitspoelen. Morgen zal het nog wel aardig nat zijn.
Al met al was het dus weer een pittig dagje vandaag.

Een hartelijke pelgrimsgroet,
Paul