Dag 10

Dag tien,
Van Saint Quentin naar Cambronne les Ribecourt
Dit stukje schrijf ik op precies de zelfde plaats als het stukje dat ik zes jaar geleden schreef op mijn tocht naar Santiago de Compostella op dag 6. In de chambre d´hote waar wij nu zijn heb ik zes jaar geleden mijn verjaardag gevierd met een paar kaarsjes van de eigenaresse op het dessert. Deze eigenaresse is er nu nog steeds. Aan de zelfde tafel als toen schrijf ik nu dit stukje.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Vanmorgen begon het koud, maar wel droog. Dus lange broeken en truien aan. Na eerst een bezoek aan de supermarkt en bakker voor drinkyoghurt, bananen, en broodjes vrij vlot de stad Saint Quentin uitgereden. Vandaag weer veel wind tegen. Meten is weten zeg ik altijd en daarom mijn windmeter maar eens voor de dag gehaald in het open veld. En inderdaad het was windkracht vijf op mijn meter. Dat gevoegd bij aardige heuveltjes is het aardig afzien. Om een uur of twaalf maar even een paar kilometer omgereden voor een kop koffie in een klein gehucht. En toen weer verder. Een aantal kilometers verder zaten wij even uit te rusten in een onooglijk bushokje toen het Nederlandse koppel van gisteren aan kwam fietsen. Zo zaten wij een tijdje uit de wind gezellig te kletsen in het bushokje. Zij bleken uit Someren bij Asten te komen. Hij is huisarts en gaat bijna stoppen en zij is piano-lerares. Hele gezellig lui. Jammer dat wij de namen niet hebben gevraagd. Maar wij spraken af om ongeveer 15 km verderop in Noyon het gesprek weer op te pakken als wij daar koffie zouden drinken. Helaas hebben wij ze daarna vandaag niet meer gezien. Even voorbij Noyon is de Abdij van Ourscamp, daar wilde ik graag slapen, want dat was Henk 6 jaar geleden wel gelukt en mij niet. Het lijkt mij een hele aparte ervaring om in zo´n klooster te slapen en bij het diner en ontbijt niet te mogen praten. Echter bij de Abdij aangekomen waren er wel heel veel mensen, maar de broeder die over de gastenkamers ging was nu ergens anders met de bijen bezig en zou misschien om 4 uur of mischien pas om 5 uur terug komen. Dat wilden wij niet riskeren, dus nadat wij de ruïne van het kloostercomplex bezocht hadden zijn wij toch maar doorgereden, maar niet voordat wij de Chambre d´hote hadden gebeld waar wij nu zitten. Dat zou 4 km van de route af zijn volgens het boekje, maar er was weer een ¨route barree¨ waar wij het niet aandurfden om doorheen te gaan. Dus nog eens een paar kilometer extra omrijden, maar dan heb je ook wat! Een schattig klein boerderijtje aan het water met een heel pittige Engels echtpaar dat al 20 jaar dit huis in eigendoom heeft waarvan de meeste tijd als Chambre d´hote. Ooit gekocht als een ruïne, nu een Chambre d´hote met een stuk of zes kamers. een knettergek mens dat op dit moment keihard een film van de Rolling Stones op heeft staan en staat mee te swingen met Mick jagger en de zijnen. Zij gedraagt zich op dit moment als een jonge hippie die live bij het concert is met alle bijbehorende kreten van dien. Zojuist, toen zij nog redelijk serieus was hebben wij heerlijk gegeten en genoten van haar kookkunst en die van haar man, net als zes jaar geleden. Met dit keer een keuze uit 5 voor en 5 hoofdgerechten + kaas + dessert.
Het is hartverwarmend hoe wij hier in deze Chambre d´hote ontvangen zijn. Dat is toch niet te vergelijken met een hotel. Morgen wordt het wat moeilijker om een goede chambre d´hote te vinden want de eerstvolgende op onze route is op 85 km afstand. Maar dat is dan maar weer een probleem voor morgen.
Morgen moeten wij ook defintief beslissen of wij via de stad Parijs gaan, wat ik 6 jaar geleden gedaan heb of ruim om parijs heen wat Henk toen gedaan heeft. Via Parijs is wat vlakker maar wij hebben allebei geen zin in deze drukke stad. Dus het zal wel klimmen worden.
Ondanks het feit dat het wel heel leuk is zo´n kettergek mens zijn wij na een uurtje in de keiharde Rolling Stones muziek gezeten te hebben toch maar naar onze rustige kamer gegaan!

Voor nu een hartelijke pelgrimsgroet,
Paul