Dag 17

Dag zeventien
Van Chartres naar Dangé St Romain
Gelukkig kan ik weer gewoon mijn verhaaltje typen op mijn vertrouwde toetsenbordje. Een paar simpele batterijtjes zijn soms voldoende om de grootste problemen de baas te kunnen.
Goed, gisteren dus in Tours aangekomen, voor ons alletwee een heerlijk gevoel dat de inspanningen beloond werden. Na wat heen en weer zoeken voor een slaapplaats, kwamen wij in een hotelletje terrecht dat nog niet helamaal klaar was. Een paar kamers waren al ingericht maar de andere helft nog niet. Er werd nog druk getimmerd en geschilderd. Maar wel een bijzonder aardige eigenaresse dus we besloten te blijven.
Tours is een van de gezelligste steden die ik ken. Waarschijnlijk een studentenstad met veel leuke terrasjes en veel jonge mensen. Er is midden in de oude stad een klein vierkant plein met oude huizen er omheen en in het midden alleen maar terrassen. Daar hebben wij ons dagelijkse en dit keer welverdiende biertje genuttigd en elkaar gefeliciteerd met deze mijlpaal. Tijdens de latere maaltijd in een leuk restaurantje bleken wij naast een duitse vader en dochter te zitten die samen op de fiets een soort kastelen route aan het fietsen waren langs de Loire. Uitgebreid met elkaar gepraat zeker toen bleek dat de dochter in Kaapstad geboren was en dat de vader daar 10 jaar gewerkt had. Dus onderwerpen genoeg.

Vanmorgen niet zo vroeg op pad want vandaag zouden wij het wat rustiger aan doen na twee zware dagen van ieder bijna 90 km. Eerst nog even naar een Pharmacie om wat spullen te halen om mijn verkoudheid en hoesten wat te verminderen en de batterijen gehaald en toen op pad. Natuurlijk eerst de kathedraal nog even bewonderen.
Toen echt op pad voor ons tweede deel va de reis. Het is opnieuw een prachtige dag maar eigenlijk voor goede wat aan de warme kant. Ongeveer 28 graden. Na zo´n 15 km komen wij een jong stel tegen, ook op weg naar het zuiden Het blijken duitsers te zijn die dit jaar in hun vakantie alleen het deel van Parijs tot de pyreneeën rijden. Volgend jaar door naar Santiago. Wel wat gepraat maar het blijken niet van de praters te zijn en zij fietst consequent een heel stuk voor hem uit omdat hij erg langzaam fietst en ook veel bagage bij zich heeft. Later hebben wij hen nog een aantal malen gezien en alleen korte gesprekjes gevoerd. Bij een van die ontmoetingen maakte Marijke een ongelukkige beweging met het weer opstappen en bleef met haar broek haken aan haar zadel. Resultaat: grote scheur in de broek, haar lievelings broekje omdat hij zo lekker dun is. In een dorpscafeetje waar wij later de koffie gebruikten nog gevraagd of zoiets in dat dorp ergens genaaid kon worden, maar nee hoor. Dan later zelf maar het naaigerei voor de dag halen. Tien km verder op een doodstil landweggetje staat een eenzaam huis met een bord: ¨couturière. Met een heleboel tekst eronder wat er allemaal gemaakt kon worden. Wij aanbellen. Een hele aardige mevrouw deed open, het probleem laten zien aan de achterkant van Marijke haar broek. Oó... geen enkel probleem, ga maar even naar de deur hiernaast en daar bleek haar atelier te zijn. Vervolgens broek uit, naaimachine aan, roets, roets en nog eens roets en het probleem was opgelost. 5,= en een paar dikke zoenen voor mevrouw Isabelle en Marijke was weer gelukkig. Prachtig hoe het leven aan elkaar hangt van toevalligheden.
Ons plan was om tot Danger Sainte Romaine te fietsen. Daar ben ik twee keer eerder geweest in een hele gezellige Chambre d´hote , La Grenouillere (de Kikkers) Vooral de avonden met de maaltijd samen met de eigenaren zijn er geweldig, een avondvullend programma. Maar gisteren had ik gebeld en ze bleken volgeboekt te zijn. Dus een andere Chambre d´hote gebeld in deze plaats en deze had wel plaats. Maar wij wilden eerst toch nog even gedag zeggen in Le Grenouillere. Mevrouw herkende mij en er bleek nu wel een kamer te zijn (annulering) en zij wilde ons wat graag ontvangen. Wij kregen drinken en hele verhalen over de kinderen en kleinkinderen etc. Maar wij vonden dat wij het niet konden maken ten opzichte van die andere mensen, dus toch daar naar toegegaan 5 km verderop. Dat bleek weer een kasteeltje te zijn, waar wij in 2004 ook al eens een nacht waren geweest. Wij waren daar toe de allereerste gasten. Nu ging het allemaal heel soepel en wij kregen een prachtige kamer. Na het douchen een biertje in de ligstoelen in de zeer ruime tuin en vanavond samen met twee andere gasten uit Parijs (PC Hooft types) en de eigenaren eerst een uitgebreid aperatief in de Salon en daarna een heerlijke BBQ op een magnifiek terras. De eigenaresse was de enige die wat Engels sprak dus dat werd een leuke communcatie!
Wij hebben een hele leuke avond gehad en het is jammer dat deze mensen morgen voor een paar dagen weg moeten en het kasteel gesloten wordt, anders hadden wij hier graag een rustdag gehouden.
Maar de gastvrouw heeft al een ander adres voor ons geboekt 50 km verderop.

Een hartelijke pelgrimsgroet,
Paul