Dag 36

Dag zes en dertig
Van Burgos naar Villalcázar de Sirga
Marijke zegt wel dat ze niet van Refugio´s houdt maar gezien haar nachtrust gedrag zou zij zich er prima thuisvoelen. Om vijf uur vanmorgen begon zij al stilletjes te rommelen en te douchen en ik maar proberen door te slapen of althans te doen alsof! Maar om kwart voor zes moest ik er toch echt aan geloven. Een nieuwe dag was weer geboren. Tassen inpakken en de yoghurtjes opeten als ontbijt en wij konden weer vertrekken. Zodra wij buiten kwamen bleek het behoorlijk koud te zijn. na één kilometer ging de lange broek aan, na nog een kilometer een extra trui en na nog een kilometer een extra jas. Het was weer tien graden met een felle snijdende wind. Net zoiets als dat je ook wel eens met schaatsen kunt hebben. Maar goed Marijke is met koud weer meer in haar element en ik ben een warm weer mens. Het klimmen ging zo in ieder geval zonder veel extra transpiratie gepaard. Wij zitten nog steeds op de hoogvlakte zo rond de 900 meter en dat maakt het waarschijnlijk ook kouder. Het is ook een totaal verlaten land. Geen boerderijen o.i.d. alleen akkerbouw of zelf ook veel onbebouwd land, zonder bebossingen tussendoor die een landschap nog iets kunnen verfraaien. De kleine gehuchten die wij tegenkomen zijn vrijwel verlaten, zeker zo ´s morgens vroeg. Pas na 50 km is er de eerste gelegenheid in een klein barretje voor een kopje koffie. (Dat terwijl in de fietsers CAO staat dat wij na 30 km recht hebben op koffie, Henk weet daar alles van) Gelukkig zit daarnaast ook een klein winkeltje waar wij wat voor de lunch kunnen kopen. Wat brood gekocht en een blikje sardines, en een paar kiwi´s. Vijftien km verder komen wij over een eeuwenoude pelgrimsbrug en daar vlak achter staat een pelgrimsmonument met een paar bankjes. daar gaan de sardines op het brood, weggespoeld met drinkyoghurt en water uit de bidon, (dat nu in ieder geval koel blijft) Op deze plek komen ook alle wandelaars langs. en een paar gaan daar ook even zitten. Een Japanner en een Duitser die elkaar onderweg zijn tegengekomen. Een paar anderen komen ook langs en er wordt af en toe gegroet. Er is van de wandelaars uit, over het algemeen, weinig belangstelling voor fietsers. Ik denk dat ze er niet zoveel waardering voor op kunnen brengen. Behalve als je met ze in gesprek komt en horen dat je vanaf Nederland fietst dan dwingt het wel respect af. Maar veel fietsers hier starten net als de wandelaars in de Pyreneeën en dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.
Ondertussen wordt wel duidelijk dat een slaapplaats vinden vandaag niet zo gemakkelijk wordt, tenminste als wij niet in een Refugio willen slapen. Het vreemde is dat ik in heel Spanje nog nergens een Bed & Breakfast heb gezien. Kennelijk bestaat dat hier niet. Hotels in kleine gehuchten zijn er zowiezo niet dus dat wordt niet zo simpel.
Wij besluiten door te rijden tot Carrion de Los Condes, maar dat ligt wel op 98 km van onze startplaats. Dit is een iets grotere plaats waar wellicht iets zal zijn. Vijf kilometer hiervoor zie ik een dorpje met een mooie kerk en wil even gaan kijken en een stempel halen. Terwijl ik in de kerk ben, staat Marijke pal tegenover de kerk bij een bar wat ook een Hostal blijkt te zijn.
Voor de zekerheid even vragen, wat een kamer kost. 36,= is het antwoord. Even kijken dan maar. Het blijkt een prachtige ruime (en schone!!!) kamer te zijn met zicht op de mooie kerk. Dus hier blijven dan maar. Alleen één probleem hoe kom je in dit gehucht aan eten vanavond. Later na wat onderzoek blijken er twee barretjes te zijn die voor respectievelijk 8,= en 9,= een pelgrimsmenu serveren. Er is hier namelijk ook een Refugio. Dat hebben wij net heerlijk verorberd, Drie gangen + een karaf wijn + een grote fles water voor 9,= En nog lekker ook, kom daar maar eens om in Nederland. Alles geregeld dus.
Zitten wij vanmiddag lekker in de schaduw wat te drinken (het is inmiddels wel weer heet geworden) Komen Jan en Frans uit Breda de hoek om fietsen. Dat is nu de vierde keer op rij dat wij ze tegenkomen. Na een colaatje, een ijsje en een paar grappen trekken zij nog even 5 km verder. Op deze manier komen wij ze nog wel een keer tegen.

Volgens ons boekje krijgen wij morgen een heel stil stuk waar je water en eten bij je moet hebben omdat er 40 km niets te krijgen is. Maar goed daar raken wij inmiddels aan gewend.

Een hartelijke pelgimsgroet
Paul

P.s. Diny, leuk dat je ook gereageerd hebt. Ik hoop ook van harte voor je dat je de hele reis nog eens kunt maken, want je zult intussen wel begrepen hebben dat het een hele belevenis is.
Sabine hebben wij nog steeds niet ontmoet en ik heb ook geen idee of ze voor ons rijdt of achter ons. Misschien in santiago?
Paul