Dag 30

Dag dertig
Van Valcarlos naar Pamplona
Wij zitten aan ons dagelijkse en dit keer welverdiende biertje midden op het centrale plein van Pamplona. De stad waar over een maand de jonge stieren weer door de straten rennen om de jonge mannelijke waaghalzen proberen op de hoorns te nemen. Maar dat wij hier nu zitten ging niet helemaal vanzelf. Vanmorgen zat de lucht helemaal dicht, midden in de Pyreneeën, het was maar goed dat Marijke de wekker gezet had, want van het licht waren wij niet wakker geworden. Na een klein ontbijt direct klimmen en dan bedoel ik deze keer SERIEUS KLIMMEN. Het begon met 16 km aan één stuk met percentages tussen de 7% en 10% en dat is behoorlijk stijl kan ik je vertellen. Maar daarbij kwam nog eens de mist en de kou. Wij zaten al direct helemaal in de wolken en je kon echt nog geen 10 meter zien. Al snel deden wij onze lichten aan voor de veiligheid want het verkeer, ook veel vrachtverkeer, denderde konstant langs ons heen. Wij moesten een hoogteverschil van ongeveer 700 meter overbruggen en het werd steed kouder. Op de top was het uiteindelijk 11 graden en aangezien wij toen doornat waren van het transiperen en van de mist c.q. miezerregen, was het echt weer om kou te vatten. Met af een toe een mars en een slok drinkyoghurt hebben wij toch in ongeveer 2 uur tijd de top gehaald, want opeens uit het niets stond hij daar het bord : 1057 meter, de top. Verder was daar niets. Voor het gehucht Ronchevalle moesten wij eerst nog 100 meter dalen, maar dat was zo koud dat daarvoor eerst dikkere jassen aan moesten omdat je dan opeens hard naar beneden rijdt. Bij het eerste, en naar later bleek ook het enige cafe in Ronchevalle, gestopt en een kop koffie besteld. Daar zaten gelukkig meer fietsers. Droge kleren uit de tassen gehaald en in de toilet omgekleed om verkoudheden te voorkomen. Er zaten ook wel twee Nederlandse mannen die als vrijwilliger in de Refugio aan de overkant werkten, maar die mochten ze pas om 4 uur open doen. (dus niet even een warme douche voor ons). Ja regels zijn regels hé!
Nadat wij wat warmer waren geworden door de koffie, het café en de droge kleren konden wij weer verder fietsen. Eerst nog wat afdalen maar verderop toch nog weer 2,5 km en 3 km klimmen. zodat het totaal van de geklommen kilometers vandaag toch ruim boven de 21 km uitkomt. Maar wij hebben nu wel de Pyreneeën achter ons gelaten.
Vandaag voor het eerst ook veel Franse, Duitse en Oostenrijkse fietsers gezien en kort gesproken. De wandelaars die in grote getale ook ongveer dezelfde route lopen lopen de meeste tijd op paden rechts en links van de weg, zodat wij ze alleen af en toe zien oversteken. De routekeuze was weer om Pamplona of er door heen. Gezien het feit dat het ongeveer 65 km van onze startplaats lag dit keer er doorheen om daar te overnachten. In de stad eerst nog even een flinke klim en dan richting centrum. Via het toeristenburo hotels gezocht. Maar ook een wasserette. Daar eerst naar toe. In de wasserette staan twee dames om te helpen. Alle natte kleren van vandaag worden op een tafel gelegd en daar komen de andere vuile kleren nog eens bij. Alles wordt gecompleteerd met de kleren die wij nu aan hebben. (gelukkig is er een toilet om ons om te kleden, die was er niet toen ik dit ooit met Henk deed) Alles gaat in de wasmachine deze duurt een uur, daar komt een uur droogtrommel bij en over twee uur ligt alles weer klaar voor ons. Zelfs is een vrouw bereid om een rose t-shirt van Marijke even apart op de hand te wassen omdat hij misschien afgeeft. En dit alles voor 10,= Waar vind je dat nog tegenwoordig. En ja hoor twee uur later lag alles keurig droog en opgevouwen klaar op ons te wachten.
Vanavond in een hele hippe Tapasbar heerlijke Tapas gegeten en nu weer even op het plein van de Koffie (cortado) genieten. Morgen maar een halve etappe naar Puenta La Reina, want wij gaan hier eerst nog wat in Pamplona bekijken.

Een uitgeputte maar voldaane pelgrimsgroet,
Paul